Anouk distantieert zich in de Vlaamse pers nadrukkelijk van Marco Borsato. Ze benadrukt bij onze zuiderburen dat ze weliswaar intensief samenwerkte met hem, maar: “We waren nooit vrienden.”

De zittingsdagen tijdens het ontuchtproces tegen Marco Borsato hebben veel mensen in verwarring gebracht: is hij nou eigenlijk wel echt schuldig aan misbruik of heeft hij zich gewoon onhandig gedragen en is de moeder van het vermeende slachtoffer uit op wraak? Het publiek heeft in tegenstelling tot bij Ali B en Thijs Römer geen eenduidig oordeel.

Anouk, zijn oud-collega bij The Voice of Holland, zit in elk geval in kamp-slachtoffer. “Natuurlijk heb ik de rechtszaak rond Borsato wel gevolgd”, vertelt ze in Het Laatste Nieuws. “Ik had een naar gevoel bij het verloop. Hoe zijn advocaten in hun tactiek de moeder en dochter in een bepaald daglicht stelden.”

“Bij enkele uitspraken krabde ik serieus achter mijn oren. Net als iedereen, denk ik. Kijk, ik ben geen rechter. Het is aan de rechter om een oordeel te vellen. Weet je wat gewoon de conclusie is? De manier waarop Marco als vijftiger met dat meisje omging is op z’n zachtst bizar te noemen en er is geen excuus voor.”

Marco doet heel erg aan framing in deze zaak, aldus Anouk. “Twintig jaar kwam hij er over de vloer en deed hij lekker mee met wat hij nu zelf in de rechtbank als ‘fout gedrag’ bestempelde van die moeder. Dat is geen verdediging, vind ik. Ik ben dus héél benieuwd naar zijn verdict. Nogmaals, ik vind het lastig om er mijn eigen oordeel over te geven.”

“Waar ik vroeger geen moeite had met mijn ongezouten mening uiten, wil ik voortaan uit de context getrokken uitspraken vermijden en liever de vrede bewaren.”

Anouk benadrukt dat Marco geen vriend van haar is. “We zaten misschien naast elkaar in de jury in The Voice of Holland, maar ik ken die man eigenlijk helemaal niet goed. We zijn nooit vrienden geweest en gingen louter professioneel met elkaar om.”

Ze besluit: “Wat die mannen buiten de opnames hebben mispeuterd, daar heb ik eerlijk geen idee over. Ik deed gewoon mijn werk op de set, trok me terug in mijn kleedkamer en ging meteen naar huis. Ik bleef nooit hangen.”