Het nieuws over het overlijden van acteur en komiek Hans Otjes heeft veel reacties losgemaakt.

VBassie en Adriaan ‘bedroefd’ na overlijden oude collega

Ook Bassie en Adriaan, met wie Otjes ruim veertig jaar geleden samenwerkte, reageerden op het verdrietige nieuws. Op hun Facebookpagina schrijven ze: ‘Het is een maand met droevige berichten, want zojuist bereikte ons het nieuws dat nu ook acteur Hans Otjes is overleden. Hans speelde in 1982 bij ons in de serie ‘De Huilende Professor’ de rol van Kapitein. Wij wensen de familie en nabestaanden heel veel sterkte met dit verlies.’

Enkele weken eerder werd ook al bekend dat Paul van Gorcum, een andere vaste naam uit de Bassie en Adriaan-reeks, was overleden.

Gezondheidsproblemen dwongen hem terug te treden

Otjes kreeg te maken met serieuze gezondheidsklachten. Hij onderging meerdere stembandoperaties en kampte met een burn-out. Hierdoor moest hij zijn theatercarrière noodgedwongen beëindigen. Wel vond hij later nieuwe wegen, hij gaf lezingen en schreef kinderboeken. Hans Otjes speelde uiteenlopende rollen op televisie en in het theater. Voor velen blijft hij onvergetelijk als de kapitein van professor Archibald Chagrijn in de Bassie en Adriaan-serie. Ook als stemacteur liet hij zijn sporen na, zijn stem was te horen in onder meer De Freggels, DuckTales en Alfred Jodocus Kwak.erschillende BN’ers herdenken hem als een warm, getalenteerd en ondergewaardeerd vakman.

Otjes, bekend van talloze theaterrollen en iconische stemmen uit jeugdseries, overleed maandag op 78-jarige leeftijd in zijn woonplaats Hoorn.

André van Duin verliest ‘goede vriend’

Voor André van Duin komt het overlijden hard aan. De presentator kijkt met veel warmte terug op hun samenwerking. ‘Het was een hele lieve man met wie ik altijd goed heb samengewerkt’, vertelt hij aan het ANP. Tussen 1984 en 1989 stond Otjes in Van Duins revues, waar hij fungeerde als aangever naast Frans van Dusschoten. Volgens Van Duin had Otjes veel meer erkenning verdiend. ‘Hij was een beetje miskend. Hij had veel populairder kunnen zijn. Hij heeft altijd aan de zijlijn gewerkt en dat deed hij fantastisch, maar hij had zo op de voorgrond kunnen zijn. Het was een fijne gozer.’ Van Duin herinnert zich vooral hun gezamenlijke humor:

‘Hans had veel humor. Ik heb altijd veel met hem gelachen. Hij kreeg natuurlijk gezondheidsproblemen, maar anders had hij nog jaren door gekund.’