Jessie Jazz Vuijk openhartig over zware zwangerschap: ‘Wilde alleen maar in bed liggen’

Nu Jessie Jaz Vuijk en Kaj Gorgels hun tweede kindje verwachten, kan het stel hun geluk niet op.
Maar hoewel de aankondiging pure blijdschap uitstraalde, vertelt Jessie eerlijk dat de eerste maanden van haar zwangerschap allesbehalve makkelijk waren.
Op Instagram deelt de voormalig Miss Nederland openhartig haar gevoelens. ‘Hoe ga ik vandaag weer overleven?’, schreef ze bij een bericht.
Zware wolk
De blondine vertelt dat ze zich in het begin van haar zwangerschap vaak somber voelde. ‘Ik werd wakker met een zware wolk boven mijn hoofd, waarin ik dacht: hoe ga ik vandaag weer overleven?’, schrijft Jessie. Kleine dingen voelden al snel te zwaar. Ze had last van misselijkheid, was doodmoe en had vooral zin om ‘met de luiken dicht Netflix te kijken’.
Geen trek in gezond eten
Ook eten was een uitdaging. Jessie kon amper iets binnenhouden en haar eetlust was ver te zoeken. ‘Ik blijf het bijzonder vinden dat Moeder Natuur je niet laat verlangen naar wortels of zalm. Ik kon geen groente, vlees of vis aan,’ deelt ze met haar volgers. In plaats daarvan verlangde ze alleen maar naar ongezond eten, en dat leverde haar ook nog eens een schuldgevoel op. ‘Naar Xavi, dat ik alleen maar in bed wilde liggen of naar de baby, dat ik niet blij was. Iedereen kon het relativeren, maar dat maakte het alleen maar erger.’
Betere tijden
Gelukkig brak er na drie maanden een beter hoofdstuk aan. ‘En toen was daar die magische ochtend. Ik werd wakker en het leek wel of ik wakker werd uit een gekke droom,’ vertelt Jessie opgelucht. Ze ontdekte dat rond de twaalfde week de placenta het aanmaken van hormonen overneemt, waardoor veel vrouwen zich plots beter gaan voelen. ‘En door het aanmaken van die hormonen voelen sommige vrouwen zich zo depressief en misselijk.’
Andere vrouwen steunen
Met haar eerlijke verhaal hoopt Jessie andere vrouwen te steunen die zich tijdens hun zwangerschap niet alleen maar ‘stralend’ voelen. ‘We gaan er allemaal samen doorheen en we vergissen ons soms hoe vergelijkbaar onze processen zijn,’ besluit ze haar bericht liefdevol.


